*
چشم به هم ميزني روزها و سالها ميگذرن. ديروز با مادرم تلفني صحبت ميكردم. هنوز هم طوري قربون صدقه آدم ميره كه انگار دَه/دوازده سال بيشتر از عمرت نگذشته. گفت: مادر زنگ زدم سالروز هجرتت را(البته به قول خودش) از ايران تبريك بگم.
اوايل از روز 25 خرداد بدش مي آمد. ولي به مرور زمان اين روز براش حكم تولدي ديگه را براي من پيدا كرده. هميشه ميگه: با وجودي كه سخته دوريت رو تحمل كنم, ولي باز راضيم. ميدونم حداقل 8000 كيلومتر آنطرفتر زنده هستي, و در كنار خونه وادت.
امروز يك مشت از عكسهاي دوران ايران را بردم سَر ِ كار و به همكارهام نشون دادم. يك عده ميگفتن در طي اين 22 سال زياد فرقي نكردي. ولي يك عده اين حكايت را قبول نداشتن, و صحبت از نشانه هاي ميان سالي ميكردن. اگر از خودم بپرسيد, با گروه اولي بيشتر موافقم, هر چند گروه دوم بيشتر حق داره :)
خلاصه وجود اين آبنوس باعث شده ما بهانه پيدا كنيم و هر سال,
سالگرد فرارمون را از مام وطن توي ساز و نقاره آبنوسي بنوازيم.
فوتبال جام ملتهاي اروپا رو نگاه ميكنيد؟ توي كشورهاي اروپا ميشه روي نتايج مسابقه ها شرط بندي كرد. با اجازتون من هم كردم, و تا به حال بجز نتيجه مسابقه بين پرتقال و يونان, بقيه اش را درست حدس زدم. البته هنوز تمام بازيها انجام نشده, در نتيجه من هنوز نميدونم چقدر كاسب ميشم :)
عيال امروز حين خوردن صبحانه با زبون چرب و ظرافت زنانگيش خواست ببينه ميتونه من رو راضي كنه باهاشون برم آمريكا. حرفا و دلايلش را كه گفت بهش گفتم: عزيزجان امسال كه ميدوني خيلي گرفتارم. شما به من امسالرو آف بده, قول ميدم از سال ديگه مثل بچه آدم هر جا رفتين دنبالتون بيام. يك كمي خنديد و گفت: جواب من رو ندادي..!!
وبلاگم خوب چيزيه ها, فقط حيف بعضي از اهالي مجاز آباد, وبلاگ را با منبر آخوندي اشتباه گرفتن.
تلويزيون سوئد در سه بخش و در طول سه هفته, برنامه اي را به نمايش گذاشته كه تهيه كننده در آن با سران سي آي اي و كارمندان رده بالاي آن, و نقش اين سازمان در براندازي حكومت ها و جانشين كردن عوامل دست نشانده مصاحبه كرده. دو قسمت را تا بحال پخش كرده, و در هر دو قسمت اشاره اي داشته به ايران, از زمان مصدق و چگونگي بر اندازي حكومت وي, تا سرنگوني شاه. و همچنين جريان گروگانگيري كارمندان سفارت آمريكا در تهران, و ...
سرنگوني مصدق با نقشه آمريكايي ولي سفارش انگليسي ها بوده. شاه هم گويا در نيويورك در بستر بيماري از رفيق شفيق سي آي اي ـ ايش ميپرسه: چرا با من اين كار را كرديد؟!
به گفته آن مأمور, دولت آمريكا از ابتلاي شاه به سرطان و شدت آن بي اطلاع بوده, و فقط فرانسه از بيماري شاه و شدت پيشرفت سرطان باخبر بوده. گروگانها هم به سفارش ريگان كه گويا پشت پرده براي پيروزي در مقابل كارتر با دولتيون تهران كنار آمده بوده, روز بعد از پيروزي ريگان آزاد ميشن. از اين قبيل داستانها و خيلي چيزهاي ديگه را در طي اين سالها آدم از اينطرف آنطرف شنيده, ولي اينكه با چشم و گوش خودم حرفهاي كارمندان سي آي اي را ببينم و بشنوم, براي من اتفاق ني افتاده بود.
در پايان بد نيست بدونيد...
«جفري جتلمان» خبر نگار نيويورك تايمز در بغداد انفجارهاي 14 ژوئن 2004 عراق را از جمله انفجار انتحاري كه در بغداد منجر به مرگ پنج خارجي شد اخطاري به مقاطعه كاران ساير كشورها خواند كه عراق براي آنان جاي امن و كسب پول نيست.
جفري كه همان شب به پرسشهاي مستقيم( زنده ) شبكه تلويزيون عمومي آمريكا ( پي. بي. اس.) پاسخ مي داد گفت: در پي منفجر شدن سه خودرو حامل كاركنان كمپاني جنرال الكتريك در مركز بغداد( ميدان تحرير ـ آزادي) مردم به منطقه انفجار هجوم آوردند و ماجراي 31 مارس فلوجه را تكرار كردند يعني به شادي پرداختند، رقص كردند، فرياد مرگ برآمريكا سردادند و قطعات متلاشي شده خودروها و اجساد را به دست گرفتند و بدون ترس از انتشار تصاويرشان، به همان صورت در برابر دوربين هاي رسانه ها ايستادند كه نشانه بيزاري كامل آنان از وجود خارجيان در ميهنشان و مشاهده آنان در خيابانهاست، موضوعي كه در رابطه با عراق بايد دقيقا و عميقا به آن توجه شود. يك عراقي از ميان اين عده با چاقو انگشت يكي از مقتولان خارجي را بريد و به سوي يك مامور پليس عراق كه تماشاگر صحنه بود انداخت.
جفري در برابر پرسشي ديگر گفت كه جمع تلفات 14 ژوئن در نقاط مختلف عراق از جنوب تا شمال 21 كشته و 62 مجروح بود و در انفجار بغداد 13 تن از جمله پنج خارجي ( يك آمريكايي، دو انگليسي،يك فرانسوي و يك فيليپيني ) كه براي جنرال الكتريك كار مي كردند جان خود را از دست دادند. وضعيت عجيبي كه من ( جفري ) به چشم خود ديدم و برايم عجيب بود اين بود كه پليس عراقي و نظاميان آمريكايي پس از اندكي تلاش براي پراكنده ساختن جمعيت، صحنه را ترك كردند و مردم را به حال خود گذاردند و جمعيت هم با خيالي راحت رفتند و نفت آوردند و اسكلت سه خودرو را آتش زدند.
« جفري » گفت: با هركس كه در اين باره صحبت كردم اظهارداشت كه اين انفجارها كار آمريكاييان است كه مي خواهند براي ماندن در عراق بهانه داشته باشند. عراقي ها گفتند كه آمريكا عوامل «سيا» را كه دهها سال دور از عراق بودند ( خيانت مي كردند ) و آموزش ديدند آورده و خواسته عراق را به دست آنان بسپارد كه مثل عروسك آلت دستش باشند و با اين نيرنگ به جهانيان بگويد: من رفتم، عراق در دست عراقي هاست، كدام عراقي ها؟.
« جفري » در پاسخ به اين سئوال كه سرانجام براي پايان دادن به انفجارهاي انتحاري چه بايد كرد گفت: كار زيادي نمي شود كرد، چگونه مي شود با نيروي پليس و مامور امنيتي از تصميم كسي كه مي خواهد خودكشي كند جلوگيري كرد؟!.
منبع: معلومات عمومي
