*هواي سوئد داره كم كم سرد ميشه. شايد امروز آخرين آفتاب را ما داشتيم. امسال تابستون همچين چنگي به دل نزد. با دختر بزرگم خيلي حال ميكنم. از وقتي پيش من كار ميكنه, امكان با هم بودنمون بيشتر شده. چقدر مهربون ِ اين دختر. امروز با هم نهار ميخورديم و راجع به آينده حرف ميزديم. براي چندتا دانشگاه در خارج از سوئد درخواست داده. به احتمال زياد وارد ميشه, و ميره پي زندگيش. پدر بودن خيلي سخته. دلم ميخواست ميتونستم جلوش گريه كنم, و بهش بگم دلم براش تنگ ميشه. بچه ها هميشه پدرشون را مقاوم و شكست ناپذير ميخوان, و اين دليل خوبي هست كه ما پدرها ترجيح ميديم در خفا اشگ بريزيم. اجاره كردن آپارتمان قدم اولش بود. مستقل زندگي كردن باعث ميشه انسان استعدادهاش را محك بزنه. براي من كه اينطور بود. يادم مياد وقتي از ايران فرار كردم و رفتم تركيه. به خودم گفتم دوران سختي را در پيش داري, و براي اينكه كمتر اشتباه بكني بايد بيشتر مراقب باشي. در سن نونزده سالگي در يك كشور غريب, بدون پاسپورت و مقدار كمي پول, كليم خود را از آب درآوردن همچين آسون نيست. الآن كه سني ازم گذشته, و تجربه ام بيشتر است به خودم ميگم پسر شانس آوردي توي تركيه لقمه چپت نكردن! نميدونم شايد نگراني من براي دخترم بيهوده است. شرايطش با آن زمان من زمين تا آسمون فرق ميكنه. بگذريم....
چند كلمه اي هم از رئيس جمهور عزيز احمدي نژاد بگم. اين بشر واقعاً عتيقه است. ميگن يك سنگ را اگر ديوانه به چاه بندازه صدتا عاقل نميتونن در بيارن, حكايت كارها و حرفهاي اين باباست.
والله دلم ميخواد مثل قديما اگر هر روز نه, ولي يكروز درميون آبنوس را به روز كنم. حرف زياده, اما چه كنم كه دل و دماغ نيست.
شنيدين پاسدارها جلوي ماشين يك تركه را ميگيرن, ميكشنش پايين و ازش ميخوان توضيح بده كه چرا پشت ماشينش نوشته " امام با سالاد". تركه در جواب ميگه: از مال شما كه بهتره نوشتيد "خدا با ماست" :)
عيال از خواب پاشده آمده توي اطاق كار من و ميپرسه چرا نصف شبي دارم كار ميكنم؟ نميدونه دليلش بيخوابي است كه زده به سرم. من بين هشت و نه شب نبايد چرت بزنم, وگرنه تا سحر بيدارم.
شب و روزتون خوش
