*

بازي تركيه و كراتسي نشان داد كه حتي در فوتبال هم يك ثانيه ميتواند سرنوشت ساز باشد. آفرين به تركيه و لعنت بر خودم كه نتيجه بازي را در 90 دقيقه با برد كراتسي شرط بسته بودم. من يك فارس هستم, خودم را ايراني ميدانم, و تجزيه ايران را دوست ندارم. دوستاني دارم كه ترك زبان هستند و سياست تجزيه طلبي ايران را حمايت ميكنند. منزل يكديگر ميرويم, و شام و شرابمان را با هم تقسيم ميكنيم. آنها ميدانند كه من به عنوان فارس به آنها ظلمي نكردم, و ميدانند كه اگر بيشتر از آنها نباشد, تنفر من نسبت به رژيم شاهنشاهي وآخوندشاهي كمتر از آنها نيست. به من ميگويند يك دست صدا ندارد. بر خلاف آنها من فكر ميكنم 99,9% فارسها هم صدا هستند و دنبال ضايع كردن حق اقوام ديگر ايران نيستند. چقدر خوب است قبل از سرنگوني آخوندها اساسنامه قانون اساسي ايران تنظيم شود و رفراندومي زير نظر سازمان ملل برگزار شود تا همه اقوام اهل ايران رأي خودمان را بدهيم و ايران آينده را بر اساس نتيجه آرا به رسميت بشناسيم. در وبلاگشهر بعد از بازي تركيه بحث بر سر جدايي و تجزيه و اين حرفهاست. خواستم من هم نظرم را گفته باشم.