*ديروز تلويزيون سوئد يك برنامه داشت در رابطه با برابري زن و مرد. گزارشگر از مردم در شهر يك "معما" سوأل ميكرد. معما بود: يك پدر با پسرش با اتوموبيلشان تصادف ميكنند و مجروح ميشن, به صورتي كه هر دو بيهوش به بيمارستان انتقال پيدا ميكنند. در بيمارستان پزشك اطاق عمل ميگه من نميتونم پسرم را عمل كنم. گزارشگر از مردم ارتباط پسر و پزشك را ميپرسيد. اكثراً در درستي جواب ترديد داشتند, و به همين دليل امتنا ميكردن. وقتي گزارشگر ميگفت پزشك مادر مجروح است, يك آهان ميگفتند و ميخنديدند. منظور از اين گزارش اين بود كه در دنياي غرب نيز هنوز براي مردم جا نيافتاده كه زنان هم پزشگ جراح ميشوند!
ديروز در سايت پيك ايران خواندم عده اي در اعتراض به ادعاي كشور امارات مبني بر حق مالكيت بر چند جزيره واقع در خليج فارس, جلوي سفارت اين كشور در تهران گرد هم آمده بودند, و بعد از قرائت نامه اعتراضي كيكي را به مناسبت سالروز استقلال امارات به كارمندان سفارت اهدا كرده بودند. روي كيك نوشته شده بود " سرزمين ايران با 7300 سال قدمت 36 سالگي استقلال كشور شما را تبريك ميگويد"
چشمام با خواندن آن مقاله پر از اشگ شد. واقعاً سرزمين ما به كدام سوي در حركت است؟ در اين زمان كه شرکت ملی نفت ايران اعلام درآمد بی سابقه ۸/۷۸ ميليارد دلاري مي كند!!
بعد از ظهر يكشنبه است. كاري ندارم بكنم. به عيال گفتم اگر ميخواد بريم خريد هفته بكنيم. عيال هم از من بي حالتر است. دو ساعته ميگه وايسا حالا ميريم. عجيب حوصله ام سر رفته! قبلاً بچه ها كوچيكتر بودن و آدم سرش به آنها گرم ميشد. اما حالا ديگه هر كدوم پي كارهاي خودشان, و با دوستان خودشان هستند. زماني از اينكه زود ازدواج كردم و بچه دار شدم به خودم مي باليدم. دلم به حال آنهايي كه دير جنبيده بودند ميسوخت. اما حالا ميبينم كه گاهي چقدر من و عيال تنها هستيم. از بس با هم قدم زديم خسته شديم. حال و حوصله سينما رفتن هم ديگه نداريم. ديشب بهش گفتم شايد بد نباشه يك كوچولوي ديگه دست و پا كنيم. انگار بهش برق سه فاض وصل كرده باشن, از روي تخت بلند شد و گفت: خدا روزيت را جاي ديگه بهت بده. از صبح دارم فكر ميكنم كه دوباره يك سگ بياريم. دلم واسه سگ قبليمون تنگ شده.
