*يه بچه داشته تو خيابون توپ بازي ميكرده, توپ ميخوره به شيشه مغازه و ميشكنه. صاحب مغازه مياد بيرون ميگه: وروجك اين چه طرز توپ بازي كردنه؟ ديدي زدي شيشه رو شكوندي! بگو ببينم اسم بابات چيه؟ بچه ميگه: من اسم بابام را نميدونم. صاحب مغازه ميگه: چند سالته؟ بچه ميگه: 7 سال. صاحب مغازه ميگه: خجالت نميكشي 7 سالت شده هنوز اسم بابات رو نميدوني؟ بچه جواب ميده: اين كه چيزي نيست, مامانم 30 سالشه ولي اسم بابام را نميدونه!
پول ايران (سكه داريك) در ژانويه 2007 ميلادي دو هزار و 511 ساله شد
دو سوي يك سكه «داريك» باقيمانده از دوران هخامنشيانطبق نوشته مورخان يونان كه كارهاي داريوش بزرگ را دقيقا و وسيعا شرح داده و بررسي هاي مستشرقين اروپايي و تطبيق تقويم ها، پول رسمي ايران (سكه داريك) در ژانويه سال 2007 (ماه جاري) 2 هزار و 511 ساله مي شود. داريوش بزرگ دستور ضرب اين سكه را در نخستين ماه زمستان سال 504 پيش از ميلاد (ديماه) داده بود. سكه هاي داريك (گرفته شده از نام داريوش) كه تا پايان عهد هخامنشيان رايج بودند داراي وزن تقريبا برابر بودند و از اين لحاظ، ايران در صدر ملل قرار دارد. نقش تصوير شاه وقت (رئيس کشور) بر يکطرف سکه نيز از زمان داريوش مرسوم شده است.
بسياري از كشورها نام پول ملي را از اسامي تاريخي گرفته اند، مثلا پول ونزوئلا از نام سيمون بوليوار، تاجيكستان از نام سامانيان (ساماني) و ... ولي نام پول ملي ما، ريال، از اسپانيا است!. چرا ما نبايد پول ملي خود را به نام باستاني اش «دارا (داريك)» بازگردانيم؟!. يكي از غفلت هاي پهلوي ها در دوران سلطنت خود، همين بود. اينان مراسم دو هزار و پانصدمين سال تاسيس دولت مركزي ايران را برگذار كردند، ولي نام پول ملي را به اسم باستاني اش باز نگردانيدند و الفباي فارسي را تغيير ندادند تا تلفظ ها يكسان شود. فارسي يك زبان «هند ـ اروپايي» است كه لازم است به الفبايي نوشته شود كه داراي حروف صوتي (واول) باشد.
منبع: معلومات عمومي
