*بذاريد با يك جوك سوئدي جبران اين يكي دو هفته را بكنم.
پيرزني بعد از مرگ شوهرش, شورت آن را ميزده زير بقلش و هر روز توي خيابونا راه ميرفته. كشيش شهر بعد از چندبار كه پيرزن را در شهر با شورت ديده بود, ميره جلو و بهش ميگه: با سن و سالي كه تو داري, بجاي اين شورت بايد كتاب انجيل را بزني زير بقلت و چيزهايي كه درش نوشته شده را مرور كني و بياد بسپاري. پيرزن در جواب به كشيش ميگه: چيزايي كه در انجيل نوشته شده را من هر چقدر هم بخوانم يادم ميره. ولي چيزي كه توي اين شورت بوده هيچوقت از يادم نخواهد رفت :)
عيال حالش گرفته است. پدر و مادرش شنبه برميگردن ايران. قرار بود از اينجا برن آمريكا اما عمه عيال هفت هشت ده روز پيش عمرش را داد به شما, واصه همين پدر عيال ميخواد براي مراسم چهل و اين صحبتها ايران باشه. براي ده دوازده روز خانوادگي رفته بوديم تا وسطهاي اروپا, و خوشبختانه خبر اين اتفاق روزاي آخر به گوشمون رسيد. دنياست ديگه, يكي مياد يكي ميره......
پدر عيال خيلي دوست داشت با ماشين كارواني سفر كنه, و خب پيدا كردن ماشين هفت نفري كه بشه با گواهينامه معمولي باهاش رانندگي كرد كار آسوني نيست. آخرش مجبور شديم دوتا ماشين بگيريم كه هر كدومش پنج تخت داشت. پدر عيال يكيش را ميروند, من دومي را. در كل بجر دوبار كه بيخودي به عيالش عصباني شد خوش گذشت. شبها به عيالش ميگفت بچه ها را بيار توي ماشين ما بخوابن. شايد اين دوتا بخوان ن ن ن ... ميدوني كه چي ميگم؟ عيالش هم داغ ميكرد, و دعوا شروع ميشد. خبر مرگ خواهرش باعث شد در تمام مسير برگشت حرف نزنه. بگذريم....
من چندتا نامه است كه جواب ندادم. ميخوام بگم دير و زود داره, ولي سوخت و سوز نداره.
نصفه شب ِ و پدر عيال تازه خوابيد. من هم برم بخوابم كه فردا بايد در خدمت رئيس و مادر پدرش باشم.
