* با اجازتون به اتفاق عيال رفته بوديم ايسلند. هر چند اگر يكماه ديرتر رفته بوديم گرمتر بود, اما چشمه هاي آب گرم اين سرزمين چنان جاي در دل انسان باز ميكند كه سرما و ابري بودن هوا را فراموش مي كنيد. يكروز بيشتر ريكويك نمانديم. فكر ميكنم اين سرزمين از نظر طبيعت بكر در مقايسه با كشورهاي ديگر همتايي نداشته باشد. پنج روز خيلي كم بود. بايد ماهها آنجا بود و از طبيعت ايسلند لذت برد. يك خانواده كرد تركيه ما را راهنمايي كردند تا از محلهاي توريستي ريكويك بازديد كنيم, و سپس از طريق يك شركت توريستي برايمان يك ادونچر تريپ رزرو كردند. فقط ميتونم بگم هيچ كجاي دنيا كه من تابحال بودم اينقدر ساده و در عين حال پر عظمت نديدم. دوتا اسب كرايه كرده بوديم, اينقدر عاشقانه در دل طبيعت به دنبال يكديگر ميدويدند, كه من و عيال بهشان حسادت ميكرديم. بگذريم كه عيال كمي از وَرجه ورجه آنها ترسيده بود. ميترسيد از پشت اسب پرت بشه به زمين. كلي توي چشمه هاي آب گرمش لم داديم و لب گرفتيم, و خدا وكيلي دردهاي مفصلي كه آدم بعد از چهل سالگي بهش مبتلا ميشه بكلي خوب شد. يكي دوتا آمده بودند براي درمان درد كمر. من همانجا ياد , آشپزباشي افتادم. گويا آب گرم آنجا از ماساژ سوزي كه من تجويز ميكردم بيشتر كارگر است. آشپزباشي جان اگر عيال سركار اجازه بده بنده حرفي ندارم بعنوان راهنما در خدمت باشم ;) گفته بودم سي يو جون فورت.اين يكروز ديركردم را به حساب خستگي راه بگذاريد.
فردا روز ملي سوئد, و براي انجام مراسم جشن و شادي ادارات و مدارس تعطيل است. هر چي فكر ميكنم, ميبينم شور و حالي براي پايكوبي در من نيست. چنين روزهايي من بيشتر دلتنگ سرزمينم ميشم.
