*
حكايت من و آبنوس شده حكايت آن بابايي كه ميخواست خياط براش شلوار بدوزه. شنيديد يا بگم؟ چون ميدونم بعضي از دوستان نشنيدن ميگم.
طرف يك قواره پارچه ميگيره دستش ميره پيش خياط. ميگه قربونت اين سايزم, اينم پارچه. تا هفته ديگه برام يك دست شلوار بدوز. بعد رو ميكنه به خياط ميگه: هفته ديگه آمدم نكي چرخم خراب بود, يا نخم تموم شده بود, نميدونم بچم مريض بود, برق رفت, و و .... آخرش ميگه: اصلاً گور پدرت پارچم را نميدم.
من هم كلي از اتفاقاتي كه برام در روزمره مي افته را پيش خودم ميگم خوراك آبنوس است. بساط بلاگر را لاگين ماگين ميكنم, ميشينم پاي كيبورد. بعد كه موقع نوشتن ميشه ميگم نه اينو نميگم, ملت ميگن چه بي صليقه است. اونو نميگم, ملت ميگن خيال ميكنه نوبرش را آورده. اينو نميگم, كه برداشت بد نكنن. و و .... آخرش هم ميگم (بلا نسبت شما) گور پدر آبنوس داستانم را نمي نويسم. اما امروز چون اول ماه مي است, و روز جهاني كارگر. اجازه بديد داستان پيدايش ماه مي را براي آن دسته از دوستان كه سه سال پيش با من آشنا نبودن بازگو كنم.

چرا اول ماه مي ؟!!
اول ماه مي سال 1886 در شهر شيكاگو 400,000 كارگر دست به اعتصاب زدنند. خواسته آنها 8 ساعت كارروزانه بود. آن روز اوج حركتي شد كه با اعتصاب هاي پي در پي از 1880 آغاز شده بود. پليس براي پراكنده كردن تظاهركنندگان, اقدام به ضرب و شتم آنان كرد. روز چهارم ماه مي, در اعتراض به عمل پليس جلسه اي در Haymarket در شهر شيكاگو تدارك ديده شد. در آخر جلسه با وجودي كه تظاهركنندگان اجازه رسمي دريافت كرده بودند, پليس با باتونگ و اسلحه كمري به آنها حمله كرد. يك بمب دستي از خيابان نبشي بطرف ماشين پليس پرتاب شد و با انفجار بمب, پليس اقدام به تيراندازي بطرف اجتماع كرد و حدود 40 تَن, آن روز جان خود را از دست دادند.
بعد از يك سري تحقيقات فشرده از طرف پليس, 8 نفر آنارشيست را دستگير و متهم به پرتاب بمب و عاملان كشتار Haymarket معرفي كردند. حدود دوسال دادگاه بطول انجاميد و با معرفي شاهدان دروغي و يك قاضي كه از روز نخست متهمين را محكوم ميشمرد, حكم صادر شد. اتهام آنان هيچوقت اثبات نشد, اما دادگاه به اكتيو بودن آنها بعنوان آنارشيست اكتفا كرد. هفت نفر آنان به مرگ محكوم شدند. بعد از مدتي دو نفر از آنان محكوميتشان به حبس ابد تغيير پيدا كرد.
در روز يازده نوامبر 1888 محكوميتشان به آنها ابلاغ شد, همگي آنها از اعضاي اولين اينترناسيونال بودند. يكي از محكومين August Spies بود. آخرين حرفي كه گفت, بود:
" روزي خواهد آمد كه سكوت ما از درون قبر نيرومندتر از احكامي خواهد شد كه شما برايمان صادر كرديد"
حرف يكي ديگر از اعداميان بود:
" من به اين حكم اعتراض دارم. من باعث مرگ كسي نشدم, ولي با اين وجود بايد بخاطر عقيده ام بميرم, براي عشق, آزادي و برادري."
سال 1893 مشخص شد عامل بمب يك پليس شخصي بوده است و سه نفري كه محكوم به حبس ابد بودند, آزاد شدند. آنها كه كشته شدند, ديگر زنده نخواهند شد. 1889 دومين اينترناسيونال, روز اول ماه مي را براي اعتراض جهاني اعلام كرد تا يادي بشود از آن پنج انارشيستي كه تنها اتهامشان اين بود كه براي حقوق كارگر برخواسته بودند.

چطوره آبنوس را بكنم فصل نامه؟