*
يكي از كتابخانه هاي كپنهاگ يك كار جالبي كرده. عده اي كه در امور مختلف اطلاعات دارند در اين كتابخانه وجود دارند, و شما بعنوان مراجعه كننده ميتوانيد آنها را درست مثل يك كتاب براي گفتمان قرض كنيد. تا بحال بالاترين كسي كه قرض گرفته شده علي از كشور بنگلادش است. علي در مورد اسلام با مراجعه كننده ها به بحث و گفتگو مي نشيند. مراجعه كننده به اتفاق علي به كافه تريا به صرف قهوه و شيريني كه كتابخانه دعوت مي كند مي روند, و مراجعه كننده از علي در مورد اسلام سواًلاتش را مي كند. شايد مثل يك شوخي به نظر بياد, اما هدف از اين كار اين است كه با گفتمان پيشداوري را در مورد مسلمانان از بين ببرند. علي تعريف مي كند: شخصي ميخواست به من ثابت بكند كه وجود من در دانمارك غير ضروري است, و مي خواست تا خاك دانمارك را ترك بكنم, اما بيشتر افراد از روي كنجكاوي با من به گفتگو مي نشينند.
در ميان افرادي كه در كتابخانه به عنوان "انسان قرضي" وجود دارند. يك مسلمان. يك حامي حيوانات. يك حقوقدان در امور كار. يك عرب. دو نفر سياستمدار. يك كشيش. يك كمونيست. يك پليس. يك خبرنگار, و يك سوئدي هستند.
منبع خبربا عيال و بچه ها رفته بوديم مهموني. جاتون خالي يك فسنجون مشتي ي ي ي ميزبان درست كرده بود كه زير سه پرس نميشد كنار كشيد. يكساعت است آمديم خونه. آمدم پالتاك تا ببينم هنوز وبلاگ نويسا چتشون به راه است, ديدم نه همه رفتن. حالام كه دارم اينجا مي نويسم, همزمان دارم به بحثي كه در اطاق ايران تهران است گوش ميدم. راستش كلمه "تهران" ش بود كه منو كشوند به اطاق. ولي انگاري اين تهران با اوني كه من دلتنگش هستم زمين تا آسمون فرق مي كنه. واسه هم آهنگ ميزارن و گهگاهي يكي مياد دو كلام حرف ميزنه كه يكمن سي شاهي هم نمي ارزه. يك عده ميگن به به به به ... يك عده هم بر عكسش را ميگن.
