*
من از دست خودم كلافه هستم. دلم ميخواد سر به بيابون بذارم, ولي متأسفانه اينجا حتي يك وجب خاك كه روش چمن نباشه پيدا نميشه!!

دوستي كه توي مطلب قبلي راجعبش نوشتم, ديروز آمده بود شركت بهم سر بزنه. طبق معمول شروع كرد در مورد چندتا از برنامه هاي تلويزيونهاي ايراني كه درش محقق و جامعه شناسهاي ايراني ميان و اوضاع مام وطن را تفسير سياسي ميكنن برام بازگو كرد. من بهش گفتم حرفهاي آنها را زيادي جدي نگير. گويا سرنگوني رژيم تا اوايل تابستون را پيش بيني كرده بودند, و اينكه پسر شاه آلترنايو خوبي براي جايگزيني نظام فعلي است. وقتي گفتم حرفهاي آنها را زياد جدي نگير گفت: آقا قربونت برم يك كمي از پول در آوردن دل بكن, پاشو برو مملكت ببين 95 درصد مردم اميدشونه كه نظام قبلي بر كرده. كجاي كاري شما؟!! وسط حرفاش يك تيكه هم به من انداخت, كه خب قبلاً نيز از دوستان وبلاگشهري شنيده بودم. ميگفت شما يا چپي هستيد, يا عقايد چپ در ذهنتون رخنه كرده! ازش نپرسيدم چرا اين فكر را نسبت به من ميكنه. ولي دارم به خودم شك ميكنم, نكنه چپي هستم, يا رخنه اي به من شده خودم خبر ندارم :)
خلاصه امروز هم آمد شركت, و من متأسفانه چندتا جلسه ي كاري را از قبل مَنيج كرده بودم, و وقت زيادي براي اين دوستم نداشتم. بهش بر نخورد, ولي خيال ميكنه من ازش دلگير شدم.
منظور از بيان شرح حال بالا اين بود كه, سعي نكنيم با اختلافات عقيدتي, و و و .... بصورت دكماتيزم و غير قابل انعتاف با يكديگر برخورد كنيم, وگرنه تا تابستون كه سهله, چهار صد سال ديگم نظام آخوندشاهي بر ما حكومت خواهد كرد.

توي اين دو سه ماه اخير خيلي بهم فشار رواني آمده. البته هفتاد هشتاد درصدش رفع شده, ولي اميدوارم قبل اينكه زخم معده بگيرم اون مابقيش هم حل بشه. رقابت در كار ما كولاك ميكنه, و خب من از همان شروع كار يه لقمه ي بزرگي برداشته بودم. اينقدر كه مجبور شدم بعضي از روزها براي انجام پروژه ها با وجودي كه هفت نفر خبره ي كاري را با حقوقهاي چرب به كار گماشتم, خودم هفده ساعت كار كنم. عيال غرهاش را ميزد و ميزنه, ولي من بهش حق ميدم. اگر اون از خودش در انجام كارهاي خونه و بچه ها مايه نمي گذاشت, مجبور بودم درخواست طلاق كنم :)

يك جك بيتربيني ميتونم تعريف كنم؟ اگر حساسيد از همينجا برگرديد و بريد يك وبلاگ ديگه!! :)
يك روز يك زن و شوهر مريخي با سفينشون ميان كره زمين. از دست قضا برخورد ميكنن با يك خانواده ي سوئدي. دعوتشون ميكنن خونه, تا هم يك قهوه و كيكي با يكديگه بخورن, هم اينكه در مورد رفتارها و آداب و رسوم همديگه براي هم تعريف كنن. تا دير وقت ميشينن به صحبت كردن, حرفا ميكشه به طريق آميزش و سكس و اين حرفا. خانواده سوئديه پيشنهاد ميدن مريخي ها شب بمونن تا با هم پارتنرهاشون را عوض كنن. آنها هم قبول ميكنن. زن زمينيه با مرد مريخي ميرن توي اطاق و مشغول لب و لوچه گرفتن ميشن. كار ميرسه به جاهاي باريك, و خلاصه چشم خانم مي افته به جريان مرد مريخيه. ميگه: چرا اينقدر مال شما كوچيكه؟ مرد مريخي ميگه: گوش چپم را بپيچون بزرگ ميشه. خانمم حسابي گوش بابا را ميپيچونه. بعد ميگه: حيف نازكه. مرد مريخي ميگه: گوش راستم را بپيچون كلفت ميشه. خلاصه خانم به اندازه ي دلخواهش در مياره و تا صبح بعله....
صبح كه خانواده ي مريخيه ميرن, خانمه ميگه: عزيزم ديشب بهت خوش گذشت؟ ميگه: اوايلش خوب بود تا اينكه يكدفعه افتاد به جون گوشام و تا خودِ صبح چرخوندشون :)