*
نميدونم چرا وقتی دلم ميگيره, اولين جايی که به يادم مياد اينجاست...شايد بهترين وسيله برای سبک کردن باری باشه که تو قلبم ...

مادرم حافظ را از ميان كتابهاي كتابخانه برداشت, بوسيد و رفت كنار پنجره نشست. عينكش را از جلد در آورد, روي چشمانش گذاشت و شروع كرد با خودش زمزمه كردن. كنارش نشستم, با موهايش بازي ميكردم. گفت: ميخوام فال بگيرم....

اي در رُخ تو پيدا انوار پادشاهي
در فكرت تو پنهان صد حكمت الهي
كلك تو بارك الله بر ملك و دين گُشاده
صد چشمه آب حيوان از قطره اي سياهي
بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم
ملك آن توست و خاتم فرماي هر چه خواهي
در حكمت سليمان هر كس كه شك نمايد
بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهي
باز از چه گاه گاهي بر سر نهد كلاهي
مرغان قاف دانند آيين پادشاهي
تيغي كه آسمانش از فيض خود دهد آب
تنها جهان بگيرد بي منّت سپاهي
كلك تو خوش نويسد در شأن ياد و اغيار
تعويذ جان فزايي افسون عمر كاهي
اي عنصر تو مخلوق از كيمياي عزّت
واي دولت تو ايمن از وصمت تباهي
گر پرتوي ز تيغت بركان و معدن اُفتد
ياقوت سرخ رو را بخشند رنگ كاهي
عمري است پادشاها كز مي تهي است جامم
اينك ز بنده دعوي و از محتسب گواهي
دانم دلت ببخشد بر عجز شب نشينان
گر حال ما بپرسي از باد صبحگاهي
ساقي بيار آبي از چشمه خرابات
تا خرقه ها بشوييم از عجب خانقاهي
جايي كه برق عصيان بر آدم صفي زد
ما را چگوه زيبد دعوي بيگناهي
حافظ چو پادشاهست گه گاه مي برد نام
رنجش ز بخت منما با آ به عذر خواهي

پرسيدم: اين فال واسه كي بود؟
گفت: براي همه.
با اين حساب براي شما هم بايد باشه!


علي اميني سفير، وزير و نخست وزير پيشين كه در جريان انقلاب بارديگر دست به فعاليت سياسي زده بود در مصاحبه اي كه در لندن انتشار يافت و سي ام مهر سال 1357 در روزنامه هاي تهران انعكاس يافت در دفاع از خود كه مورد انتقاد سايرين قرار گرفته بود گفت كه نه سر سپرده آمريكاست و نه خبرچين و عامل «سيا» و به نخست وزير شدن و حكومت كردن هم علاقه مندي ندارد، تنها برحسب وظيفه ملي و وطني ريشه هاي بيماري مزمن وطن را عيان كرده است تا مورد توجه قرار گيرد و درمان شود. در ايران ريشه بيماري بايد كنده شود؛ نه تسكين درد. در طول دهها سال گذشته به ايران بيمار فقط داروي مسكن داده شد و درد باقي ماند. درد ايران با آزادي زندانيان سياسي، افزايش دريافتي كارمندان دولت و دادن پايه و گروه تازه به آنان ، لغو سانسور مطبوعات و انحلال اداره نگارش وزارت فرهنگ و هنر (سانسور كتاب)، آزادي زيارت خانه خدا و عتبات و ... درمان نمي شود. يك ريشه بيماري ايران در سازمانهاي قضايي ناسالم اين كشور نهفته است و اين دستگاه از آغاز كار ناسالم بوده و تا اصلاح نشود نمي توان انتظار برقراري عدالت اجتماعي در وطن را داشت. از يك قانون خوب، اگر دستگاه سالمي نباشد كه ناقض و فرد بي اعتنا به آن را كيفر دهد و سركوب كند كاري ساخته نخواهد بود و همانا سطوري خواهد بود در يك كتاب در قفسه اي دربسته. ريشه ديگر اين بيماري نداشتن دلسوز اقتصادي است. براي مثال: پس از افزايش درآمد ايران از نفت كه از 1352 آغاز شد و جنگ اعراب و اسرائيل و تحريم نفتي اعراب باعث آن بود، به جاي توجه به كشاورزي و صنايع مربوط به آن و خود كفا ساختن كشور از اين بابت، آمدند به بذل و بخشش پرداختند و به ولخرجي دست زدند؛ فروش دلارهاي نفتي را آزاد كردند ، با هدف خودنمايي؛ به كشورهاي ديگر وام دادند، بازپرداخت وام برخي كشورها را بخشيدند و به زندگي لوكس روي آوردند و شكاف ميان فقير و غني را چنان عميق و عيان ساختند كه طبقه محروم از درآمد نفت به پا خواست و تا به نتيجه نرسد آرام هم نخواهد گرفت. وقتي كه به مسئولان گفتند چرا چنين مي كنيد، نفت كه يك محصول دائمي نيست پاسخ دادند كه كويت و عربستان هم چنين مي كنند، ولي حساب نكردند كه جمعيت كويت يك پنجاهم ايران است . اگر مشكلي در صدور نفت پيش آيد، با اين كشاورزي ناتوان نمي شود شكم مردم را سير كرد. قطع واردات محصولات صنعتي را ده سال هم مي شود تحمل كرد، ولي محصولات كشاورزي و خوراك مردم را به هيچوجه. به مسئولان گفتند كه درمعاملات سرمايه گذاري با خارجي بدانند كه اگر به منافع خارجي لطمه بخورد و تضمين ها عملي نشود بيم تحريم جهاني و بلوكه شدن همه سرمايه ايران وجود خواهد داشت كه توجه نكردند. ريشه سوم بيماري ايران ساواك است كه نتوانست مشكلات مردم را كشف و به موقع و بدون ملاحظات به گوش رئيس كشور و اعضاي دولت برساند و به آنان اخطار دهد تا براي رفعشان اقدام كنند. ساواك تنها براي جاسوسي بر ضد مردم به وجود نيامده است. وظيفه آن جمع آوري اطلاعات است، در درجه اول اطلاعات مربوط به مشكلات مردم، نارضايي ها، خواستها و ناخواستها؛ و اين سازمان با اين كاركنان و تشكيلات ناقص و نيز وابستگي اش به كابينه و نداشتن استقلال كامل در امور خود نمي تواند در جهت تشخيص بيماري و پيشنهاد تجويز دارو موثر باشد. فساد اداري كه عمدتا از انتصابات مديران و روساي دواير و توصيه بازيها ناشي مي شود يك ريشه ديگر بيماري است و ....
(علي اميني چند سال پيش در پاريس درگذشت ولي اين توصيه ها كه ناشي از تجربه طولاني اش در امور وطن بود باقي مانده است)
منبع: معلومات عمومي