*
آبنوس دوساله شد.
خبر از اين مهمتر ميخواستين بخونين؟ ميدونيد با چه خونِ جگري اين بابارو تا اين سن رسوندم؟ ميدونيد چندبار تاحالا خواستم سَرش رو زير آب كنم؟ والا واسه آدمي مثل من كه يك نمه هم محض رضاي خدا ذوق نويسندگي نداره, كار آسوني نبود, و مطمئن هستم از اين به بعد هم نخواهد بود. اما چه كنم كه ميدونم اگر سر به نيستش كنم دلم براش تنگ ميشه. تا آنجايي كه بتونم سعي ميكنم لنگون لنگون با خدادتا غلط املائي و انشائي كه داره سرپا نگهش دارم.
اين آهنگ هم به ياد بچه هاي هم سن و سال در اين دنياي مجازي, كه آبنوس را تنها گذاشتن.


پي نوشت:
منظورم آنهاست كه ديگه وبلاگاشون آپديت نميشه. بقيه دوستان به دل نگيرن :)