*
امروز دوست سوئديم كه يك آقاي 45 ساله اي است حرفي زد كه هم برام جالب بود, هم اينكه باعث تأسفم شد. گفت: مردها دوتا كله دارن كه با هر دوش ميتونن فكر كنن, اما حيف كه به هيچ كدومشون خون به اندازه كافي نميرسه!!
از زبون همكارم چند سال پيش كلمه وبلاگ به گوشم خورد. فكر ميكردم يعني "قانون ِ وب". آخه لاگ در زبان سوئدي يعني قانون, و وب هم كه همين وب است. چندوقت بعد در يك روزنامه مقاله اي تحت عنوان "روزنگار شما بر روي وب" را خوندم. منظور و مفهوم وبلاگ را با توضيحاتي كه داده بود متوجه شدم. فكر ميكنم يكسال بعدش بود چندتا وبلاگ ايروني را روي وب پيدا كردم. يكيشون حتي از حسين درخشان هم, بين فارسي زبانها
پيش كسوت تره گهگاهي بهشون سر ميزدم. بعد از مدتي كه وبلاگاشون را دنبال كردم, ديدم مجازي هم ميشه به يكديگه دل بست, و با شخصي كه حتي بصورت فيزيكي تماس نداشتي و نميشناسيش رابطه عاطفي برقرار كرد. بعده ها كه كمي بيشتر در اين دنياي وبلاگ غرق شدم, متوجه شدم از طرز نگارش نويسنده ميشه به خصوصيات شخصيتيش پي برد, و ميشه حتي از او تصويري در ذهن تجسم كرد. من نيز تصويري از دوستاني كه وبلاگهاشون را ميخونم در ذهنم دارم. هيچكدام را از نزديك ملاقات نكردم, اما عكس سه تاشون را تا بحال ديدم(البته منظورم آنهايي است كه عكس در وبلاگشون از خودشون براي عموم نذاشتن). عكس هاي دريافتي با تصويري كه من در ذهنم داشتم فرق داشت, اما وجه تشابه هايي هم بود. فكر ميكنم با گذشت زمان, چهره هاي نقش بسته در ذهن ما, به چهره واقعي دوست مجازيمون نزديك و نزديكتر بشه!
واقعيت را پذيرفتن كار ساده اي نيست. بايد اتكاي به نفس داشت. بايد قوي بود, و خود را نباخت. بايد چارهجويي كرد, و خود را با شرايط تازه وفق داد.
مدتي است متوجه شدم قلب دختر بزرگم داره عاشق ميشه. داره تكامل پيدا ميكنه, و به مرحله تازه اي از دوران زندگي ميرسه. براي من شاهد اين صحنه بودن, توأم با نگراني هايي است. ترس از جريهه دار شدن روحش. از اينكه دلش را به هيچ باخته باشه. نميخوام راه ساده اي را كه معمولاً پدرها اختيار ميكنن را انتخاب كنم. ميخوام به هر قيمتي است در كنارش باشم, و تا در توان دارم, براي يك انتخاب صحيح ياريش كنم. اما براي اينكار تجربه ندارم, و همين هم مرا ميترسونه. ترس از اينكه واقعيت چيز ديگري باشه!
راستي تا عمو شدن من حداقل سه سال مونده. متأسفانه حرف, حرف خودش شد. :(
