*
خدا هيچ وبلاگي را محتاج ِنويسندش نكنه. همه با هم بگيد <الهي كشك>
از شما چه پنهون, مدتيه بيچاره آبنوس از دست ناشرش داره خون گريه ميكنه. بارها شده وقت و بي وقت آمده سراغ ذهن مشغولم, و از كم لطفي كه نسبت بهش طي اين يكي دو هفته داشتم گله كرده.

تا بحال شده در زندگيتون سر دوراهي مونده باشيد؟ بلطبع در اين مواقع آدم بايد يكي از دو راه را انتخاب كنه. من در طول زندگيم بارها سر دوراهي موندم. اتفاق افتاده كه انتخابم اشتباه بوده و بلعكس, و شده كه به اجبار تن به انتخاب راهي دادم كه قلبم راضي نبوده.... آخ كه چقدر دلم ميخواست ميتونستم براتون اين خلاف قلبي يَرو تعريف كنم. شايد عنوان كردنش اينجا, از باري كه روي روحم گذاشت مي كاست. ولي دروغ چرا, جرأت گفتنش را حتي توي اين دنياي مجازي, براي دوستان مجازي هم ندارم.

بگذريم, آدمها شانس آوردن كه همه ي طول زندگيشون يكنواخت نيست, و بالا و پايين داره. مال ما هم الآن بالاست, پس بي خيال قلب :)

جونم براتون بگه, مدتيه شديداً از لحاظ وقت كم آوردم. الكي الكي دست به كاري زدم كه دور از جون مثل خر توش موندم, ولي بديش اينه كه راه برگشتش پر هزينه تر از ادامش است. شمام بوديد, در اين شرايط ادامه ميداديد. اينطور نيست؟ ما هم ادامه ميديم, تا ببينيم از كجا سر در مياريم :)

با پدرم تلفني حرف ميزدم. گفت مقامات مملكتي اعلام كردن قراره طي چند روز آينده تهران زلزله بدي بياد!! بهش گفتم شايعست. ميخوان مردم را توي دل نگراني نگه دارن, تا اينطوري چند صباحي عمر حكومتشون رو درازتر كنن. پدرم گفت پسر جان اميدوارم اينطور كه تو ميگي باشه و زلزله اي در كار نباشه, وگرنه آمدن زلزله همانا, نصف تهران ميره زير هوار.
از ته قلبم اميدوارم كه زلزله اي در كار نباشه.

خب ديگه برم كمي وبلاگاي دوستان را بخونم, ببينم اين چند وقت كه ما نبوديم چه بر آنها گذشته ;)