*
چند روز پيش رفته بودم منطقه اي بنام ليدينگو واقع در استكهلم, كه يكي از گرونترين مناطق سوئد بشمار مياد. ميخواستم يك وكيل را در رابطه با يك بابايي ملاقات كنم. سفارت ايران در ليدينگو واقع شده. حدود پنج/شش هزار متر وسعت زمين سفارت ايران است. مسيرم از جلوي سفارت بود. جلوي درب كلي هموطن ايراني ايستاده بودند. نميدونم چي شد كه يكدفعه به سرم زد برم داخل سفارت. ماشينم را همون جلوي درب پارك كردم و رفتم داخل. سفارت مملو از مراجعه كننده بود. داشتم واسه خودم داخل چرخ ميزدم, كه يكي از كارمندان سفارت آمد جلو و گفت: جناب امري داشتيد؟ يك جورايي غافلگير شدم. گفتم: نه ميخواستم يك سركي داخل سفارت كشديده باشم. با لحن چندش آوري گفت: اگر ارباب رجوع نيستيد لطفاً مزاحم نشيد!
خيلي حالم گرفته شد. مرتيكه انگار ارث پدرش را ميخواستم از سفارت غارت كنم. همه ي عطشي كه درم احساس ميكردم, به يكباره فروكش كرد. با سرعت از سفارت آمدم بيرون و سوار ماشينم شدم. با اون برخوردي كه كارمند سفارت كرد, ناخودآگاه ياد تك تك ِ بدبختي هايي كه موقع فرار از ايران باهاشون گريبانگير شدم افتادم. هر چي از سفارت دورتر ميشدم احساس بهتري بهم دست ميداد. در مسير همش قيافه يارو مي آمد جلوي چشمم. حالا كو تا دوباره فيلَم ياد هندوستان كنه و گذرم به ليدنگو بي افته....

بچه هام واسم وقت ماساژ گرفتن. يك ساعت روز جمعه ساعت 10 صبح. دارم روز شماري ميكنم زودتر جمعه بشه :) پريشب دختر بزرگم گفت: مامان اگر ببينتش حسوديش ميشه. گفتم: جون هركي دوست داري لو نده بزار برم زيارتش.
تا براش تشريح كنم منظور از زيارت چيه, يك ماه رمضون طول كشيد. آخرش كه دخترم حاليش شد زيات يعني چي, منم حاليم كرد يارو ماساژوره مرد تشريف داره, و براي همون هم ميگفته مامانش حسوديش ميشه. من رو بگو دلم را بيخودي صابون زده بودم :(

با پدرم تلفني احوال پرسي ميكردم. گفتم پدرجان كي ميايي اينطرفا؟ گفت: پسرم با مامانت برنامه ريزي كرديم كمي به خودمون برسيم و بزنيم بيرون حال كنيم. با يك حساب سرانگشتي ميتونم بگم, حدود 10 سال ديگه نوبت به سوئد ميرسه!! :) هنوز كسالتش كاملاً برطرف نشده, ولي ميخواد با بزله گويي هاش به من برسونه كه روحيه داره!!

والا از شما شرمنده هستم كه اين راه طاقت فرساي فضاي لايتناهي را ميكوبيد مي آييد تا آبنوس , بعد اينجا از شما به خوبي پذيرايي نميشه. ببينم ميتونم كاري كنم تا آبنوس زود به زود آپلود بشه. يا بايد فكر ديگه اي به حالش بكنم. باور بفرمائيد از طرفي كلي حرف پيش مياد كه آدم دلش ميخواد اينجا با شما درميون بذاره. از طرفي هم مثل گذشته دل و دماغي نمونده. خلاصه آبنوس از دست نويسندش توي برزخ گير كرده.
روزهاي خوب بهاري براتون آرزو دارم. فعلاً ايام به كامتون باشه تا ببينم .....