*
كمكم كن!
تا در ميان ابرهاي پشت در پشت
بال گشايم.
پنج روز از برگزاري انتخابات ميگذرد. صداي اعتراض مردم از گوشه و كنار مملكت بلند است. عده اي جان باختند, عده اي بر اثر ضرب و شتم راهي بيمارستان- و عده اي دستگير شدند. درست مثل سال 57 !
شاه با آن همه عظمت و ارتشي كه طي سالهاي سلطنت آراسته بود, با فرياد روز افزون مردم, ناچار به زانو درآمد. آن روزها حقوق مدني و آزادي عقيده بهانه بود. امروز علاوه بر اينها, فقر و پريشاني نيز گريبانگير جامعه ايران است.
نظام آخوندشاهي در پوشش داعيه دين, هيچ عبايي از اعمال زور ندارد, و قاعدتاً تشديد اعتراضات قربانيان بيشتري به دنبال خواهد داشت.
حركت دانشجويان و درگيري هاي خياباني, انتخاب خاتمي و مجلس ششم, تجربه هايي كه ملت ايران بهاي سنگيني چه از لحاظ جاني و چه مالي تا به اينروز براي آن پرداخته اند. در مورد جدا شدن نهاد مذهب از سياست, سالهاست از هم جدا شده است!
نيروهاي اپوزيسيون هنوز بعد از گذشت 25 سال, درگير اختلافات ايدئولوژيكي هستند و بلطبع هماهنگي لازم براي مقابله را ندارند. كشورهاي غربي و شرقي به بازار سرمايه و منابع طبيعي ايران اولويت ميدهند.
مردم ايران تنها هستند, و تنها ميتوانند به حقوق خود دست يابند.
پي نوشت: اپوزيسيونها و آلترناتيوهاي جمهوري اسلامي
اول شرح استراتژي و تاكتيك
استراتژي بمفهوم هدف است و آن هم تعيين و اجراي اعماليست كه براي يك سيستم ارزش محسوب ميشود, ولي تاكتيك بمفهوم وسيله است و اجراي اعماليست كه سيستم را به استراتژي ميرساند.
به كلمه اتحاد توجه كنيم
خود اين كلمه در عمق, اپوزيسيون را هم يدك ميكشد. چون كلمه اتحاد به مفهوم ائتلاف است و آن هم يعني جمع شدن گروه هاي مختلفي در يك گروه بزرگتر براي انجام دادن كاري مشخص. پس اتحاد تا زماني وجود دارد كه ائتلاف هم وجود داشته باشد, و به محض اينكه از بين رفت, اپوزيسيون شكل ميگيرد!
يك سوال با جوابش:
آيا ميتوان دموكرات و جمهوري خواه آمريكا را اپوزيسيون دانست؟
بمفهوم رايج نميشه, چون اپوزيسيون بيشتر به مفهوم مخالفت با نظام سياسي حاكم رايج شده است و آن دو حزب هم در همان نظام سياسي بقدرت ميرسند يا از قدرت مي افتند پس آنرا قبول دارند. ولي در مورد اتحاد و ائتلاف يك نكته ظريف وجود دارد. اگر ائتلاف گروه ها پس از دستيابي به هدف از بين برود يعني چي؟؟
به معناي آنست كه يكي از گروه ها قدرت يافته است و نظامي تشكيل داده است و مابقي را سركوب مي نمايد! پس ساير گروه ها با آن نظام مخالفت خواهند كرد و اپوزيسيون تشكيل خواهند داد.
به اين ترتيب انقلاب ها هميشه با اپوزيسيون ها زاده شده و حتي ميميرند!
مشروط به اينكه ائتلاف شكسته شود بله, چون ممكن است آن ائتلاف بعد از انقلاب هم همچنان حفظ شود. ولي نكته بسيار جالب اينست كه "تحرك ايدئولوژي" سال 57 ايران بدليل نامش از آغاز هم مشخص بود كه ائتلاف را نمي پسندد و وحدتش يك "تاكتيك" بشمار ميرود, نه "استراتژي".
"حفظ منافع ملي" نيازمند يك اتحاد مليست كه براي كليه فعالان سياسي يك مملكت جايز و لازم است و مي بايست هدف و استراتژي باشد نه تاكتيك زودگذر, و اپوزيسيون هاي يك نظام سياسي هم به ظاهر (و يا عميقاً) گرداگرد منافع ملي موضع گيري كرده و بعضاً حتي متحد ميشوند.
از طرف ديگر ما آلترناتيو را داريم كه بمفهوم "گروه جايگزين نظام سياسي جاري" ميباشد, پس هر اپوزيسيوني, آلترناتيو نميباشد ولي هر آلترناتيوي اپوزيسيون هست, و اما عامل اصلي تشكيل اپوزيسيون, تنها عامل فكري ميباشد. يعني هر كس كه ارزشهايش با ارزشهاي نظام سياسي رايج متفاوت باشد, يك اپوزيسيون مي باشد.
بعنوان مثال در ايران هركس ولايت فقيه را قبول نداشته باشد, اپوزيسيون جمهوري اسلامي ميباشد. ولي عامل اصلي تشكيل آلترناتيو, سرمايه و اقتصادست, و كساني ميتوانند داعيه جايگزيني نظام حاكم را داشته باشند كه داراي تشكيلات و تبليغات باشند و براي ايجاد هر دوي اينها سرمايه احتياج هست!
سرمايه داري و گردش مالي مستقل در جهان سوم وجود ندارد, پس آلترناتيوهاي مستقل سرمايه دار هم در آنجا موجود نيست! بنابراين با همين فرمول ساده ثابت ميشود تمامي آلترناتيوهاي كشوري مثل ايران, حتماً وابسته به قدرتهاي بزرگ ميباشند. كه البته اين سيكل بسته اقتصاد-سياستمدار, به سياستمدار –اقتصاد در همه دنيا جاريست, ولي در كشورهاي پيشرفته ميتواند حول محور منافع ملي بچرخد كه در جهان سوم مي بايست بدور منافع از ما بهترون گردش داشته باشد!
با اين اوصاف, آلترناتيو جمهوري اسلامي چه گروه هايي هستند؟
پي نوشت بالا پاسخ به كسانيست كه از "اپوزيسيون فعال", "اپوزيسيوني كه به فكر حفظ منافع ملي" است و دم از "استراتژي و تاكتيك" ميزنند و لازمه موفقيت را "اتحاد و ائتلاف" عنوان ميكنند.
شب خوش
