*
جمعه از صبح مشغول وظايفي بودم كه انجامش در خونه بعهده من هست. مدتها بود پشت گوش مينداختم, ولي ديگه جمعه و شنبه را قرباني انجام كارهاي خونه كردم. ديشب هم رفتم فرودگاه دنبال خواهر عيال. با خودم پسرخاله عيال را هم برده بودم. حدود يكسالي ميشه كه از طريق ازدواج آمده سوئد. من و خواهر عيال به فاصله يكي دو ماه از ايران خارج شديم. من از طريق كوه و كمن رفتم تركيه, و اون ويزاي بلژيك را گرفت و قانوني خارج شد. يكي دو باري از بلژيك باهام در تركيه تماس گرفت و پيشنهاد داد خودم را به بلژيك برسونم و پناهنده بشم, ولي من هواي استراليا و كانادا را در سر مي پروروندم. علتش هم انگليسي زبان بودن آن دو كشور بود, اما آخرش سر از سوئد در آوردم! آره خلاصه, پسرخاله عيال را براي استقبال همراه خودم بردم فرودگاه. 24 سالش است, يعني 20 سال بود دخترخاله پسرخاله همديگر را نديده بودن. من باهاش قرار گذاشتم از دوستان خودم معرفيش كنم. ميخواستيم ببينيم خواهر عيال پسرخالشو بجا مياره يا حرف من را باور ميكنه. از در خروجي ترمينال خارج شد و من را ديد. آمد جلو, بقل و ماچ و قربون هم رفتن. بعد بهش گفتم اين آقا از دوستان من است. خواهر عيال يك سلام موأدبانه كرد و پسرخاله عيال هم خوش آمد موأدبانه گفت. بعد من به خواهر عيال گفتم, خوب نگاهش بكن ببين دوست من را ميشناسي؟ سرش را آورد بالا و يكدفعه متوجه شد كه بايد پسرخالش باشه. از خوشحالي يك جيغ بنفش كشيد و پريد توي بقلش. همه نگاه ها با حالت تعجب برگشته بود بطرف ما. من هم براي اينكه خيال ملت راحت بشه گفتم 20 سال است همديگرو نديده بودند. سرها همه كج شد, بحالتي كه دلشان سوخته باشه. بعد هم كه آمديم خونه عيال و بچه ها تا دمدماي صبح با خالشون حرف ميزدن. الآن كه لنگ ظهر هست خوابن. اين عكس پايين بنظرم جالب آمد. از كشور چين است :)