*
ديروز عصري به دختر بزرگم بصورت سمعي و بصري يك درس زندگي دادم. هوا خوب بود و قرار بود با عيال و بچه ها بريم لب آب, اما سر از يك شاپينگ سنتر در آورديم. من و دختر بزرگم نشسته بوديم روي يك نيمكت, و عيال با دو تا ديگر طفلان آبنوس مشغول مغازه كردي بودند. يك خانم خارجي تبار با بچه ي حدود 2 سالش از جلوي ما رد شدند و رفتند بطرف خانم عكاسي كه وسط مركز خريد براي گرفتن عكس از بچه ها بساط پهن كرده بود. من و دخترم هر دوتائي به آنها نگاه ميكرديم. خنده از روي لبان مادره قطع نميشد. بچه عكسش رو كه گرفت, بردش بطرف يك ماشين برقي كه براي بازي بود. يك سكه از جيبش در آورد, انداخت توي ماشينه. همچين كه راه افتاد رفت تا در اين فرصت به يكي از فروشگاه ها سر بزنه. به دخترم گفتم: حالا نگاه كن ببين به احتمال زياد يك اتفاقي مي افته! پسرك بعد از چند لحظه كه از رفتن مادرش گذشت, از ماشين پياده شد. كمي اينطرف آنطرف نگاه كرد و مامان مامان گفت و رفت به سمت يكي از درهاي خروج. دخترم گفت: باب(بابا) بريم بچه رو نذاريم بره بيرون. گفتم: شما فقط نگاه كن, مسئوليت بچه با ما نيست, و ادامه دادم كه فرض كن من و تو هم مثل بقيه مردم اينجا از ماجرا خبر نداشتم, پس بلطبع عكس العملي هم نشون نميداديم! دخترم گفت: تو چقدر بد هستي, شايد بچه مردم گم بشه.
حقيقت اين بود كه خودم شش دنگ حواسم بود كه از جلوي چشمام اگر دور شد پاشم برم دنبالش و برش گردونم, ولي به دخترم گفتم: هماني كه گفتم, مسئوليت بچه با مادرش هست نه با ما.
همه اين ماجرا تا اينجاش شايد حدود دو دقيقه طول كشيد. پسره دوباره مسيرش رو عوض كرد و برگشت به طرف اسباب بازي. رفت توش و نشست روي صندلي, فرمون هم دوباره گرفت و شروع كرد به چرخوندن. مادر پسره همان موقع سر و كلش پيدا شد. خوشحال, دستاش را به حالت آغوش از هم باز كرد و با خنده ميرفت بطرف پسرش. بچه هه هم خنديد و شروع كرد براي مامانش خودش را لوس كردن و خنديدن. همام موقع ماشين اسباب بازي هم ايستاد. مادره بچش رو بغل كرد و بوسيد و دوباره گذاشت روي كالسكه و رفت بطرف درب خروجي.
به دخترم گفتم: ديدي حالا, مادره خيال ميكنه پسرش تمام مدت سر جاش نشسته بود. ميتونست ماجرا به گم شدن پسره منتهي بشه!!
من همين دخترم را وقتي كوچيك بود توي يونيورسال استوديو در آمريكا گم كرده بودم. حواس من براي چند لحظه به كارمندي پرت شد كه توي دكه اش روي كلاه, اسم كساني كه سفارش ميدادند را با طرح بسيار زيبائي ميكشيد. از آن به بعد جاهاي شلوغ چهار چشمي به بچه هام نگاه ميكنم.