* نسل سوخته: نامه يک جوان ايرانی به نشنال رويو آن لاين
من يک جوان ايرانی هستم. مثل بيشتر دوستانم، من هم دانشجو هستم. کمی بعد از حملات تروريستی 11 سپتامبر 2001 مقاله ای خواندم که جملاتش از آن زمان از ذهنم نمی رود. نوشته بود:"غير ممکن است در جهان امروز کسی بتواند در گوشه ای از دنيا با راحتی زندگی کند، وقتی که در گوشه ديگر، ديکتاتور های گردنکش و ارتجاعی از غارهايشان در حال طراحی نقشه و توطئه عليه بشريت و مدنيت هستند..."
وقتی من و دوستانم در ديدارهای پنهانی خود جمع می شويم، اغلب صحبت از آن مقاله به ميان می آيد. يادآوری آن به ما کمک می کند عليه طاعونی که 24 سال است مملکت ما را گرفته، اقدام بعدی خود را بهتر بفهميم.
تاثير مقاله ياد شده در من به اين دليل نبود که ناگهان پس از يازده سپتامبر، امنيت خود را از دست داده بودم. نسل ما در ايران نه هرگز رنگ امنيت را ديده، نه از شادی واقعی چيزی می داند. بسياری از همنسلان من در دخمه های شکنجه جمهوری اسلامی يا در زندان های انفرادی آن از بين رفته اند.
هرچند يازدهم سپتامبر برای جهانيان يک واقعه وحشتناک بود، اما به من اميد داد که شايد شروع تغيرات بسيار شود. حس کردم شايد بالاخره جهان به مداوای مرضی بپردازد که نامش بنياد گرايی آخوندی و گردنکشی است.
نسل من، که 32ميليون نفری است که حول و حوش انقلاب اسلامی 1979 به دنيا آمده ، شنيده که در آمريکا به او می گويند "نسل ايکس"؛ اما در ايران به ما می گويند "نسل سوخته". زندگی سياسی ما زود شروع شد. هنوز در کودکستان بوديم که ما را به راهپيمايی بردند و گفتند فرياد بزنيد "مرگ بر آمريکا، مرگ بر اسرائيل". هيچکس به خود زحمت نداد توضيح دهد که چرا بايد يک چنين احساس خبيثی نسبت به "شيطان روز" در خود پرورش دهيم.
و هشت سال کابوس جنگ با عراق... ما صدام حسين را خيلی قبل از اينکه شما بشناسيد، می شناختيم... می توانيد تجسم کنيد وقتی يک بچه شش ساله جسد سوخته پدرش را می بيند، چه حالی دارد؟ من می توانم مجسم کنم،زيرا من همان بچه هستم.
ما نيز می خواهيم در انتخاب لباس آزاد باشيم. آزاد باشيم سخن بگوئيم، دور هم جمع شويم. آزاد باشيم عشق بورزيم و رويا داشته باشيم. و اين حق ماست.
ما احتياجی نداريم که شما در ايران دخالت نظامی بکنيد. به عمليات پنهانکارانه شما نياز نداريم. ما تنها به عزم شما نيازمنديم. ما خودمان می توانيم کار را به انجام برسانيم.
می پرسيد چگونه؟ ساده است، به شرطی که شما با ملايان کنار نيائيد. لينك
اينجا هم ميتونيد گزارشي از تظاهرات ايرانيان مقيم استكهلم در پشتيباني و همبستگي با دانشجويان در ايران را ملاحظه كنيد.