* شب جمعه ما فرنگنشين ها تازه شروع شد.
امروز از سر كار با دخترم تلفني صحبت كردم, عيال هم گويا باهاش صحبت كرده بوده.
حالش خوب بود. سه دقيقه احوالپرسي طول نكشيده بود كه از طرز صحبتش فهميدم يه جورائي سعي ميكنه سرو ته حرف رو هم بياره تا زيادتر مزاحمش نشم!من هم براي اينكه تلافي محبتش رو بكنم, بهش گفتم: ميخواهي به دوستم كه توي كپنهاك زندگي ميكنه, بگم بياد هتلتون بهت سر بزنه؟ گفت: واي باب(بابا) تو خيال ميكني من بَچَم, نكني اين كار روها!! گفتم: چرا عزيزم, مگه اشگالي داره بياد تا اگر كمكي لازم داري برات انجام بده؟!! گفت: باب گفتم نــــــــه يعني نـــــــــه!!
يه كم ديگه سر به سرش گذاشتم, بعد ديگه نتونستم خودم رو نگه دارم. زدم زير خنده و گفتم: ميخواستم چهار كلام باهات بيشتر حرف زده باشم, همين!
عصري كه آمدم خونه با عيال و بچه ها رفتيم مدرسه پسرم. هر سال اين موقع ها توي مدرسه شون يك تئاتر با همكاري بچه ها و معلمها بازي ميكنن, بهش ميگن <<بازي بهار>>. تم امسال <<ماشين زمان>> بود. سناريوش به اين شكل بود كه, دو تا بچه يك ماشين زمان پيدا ميكنن و تصميم ميگيرن در مسير زمان مسافرت كنن, با خودشون كلي چيزميز برميدارن و راه مي افتند. اول ميرن چندين ميليون سال به عقب, به زمان دايناسورها. وقتي ميرسن و از ماشين زمان ميان بيرون, چندتا از بچه هائي كه خودشون رو شبيه به دايناسورها درست كرده بودن, آمدن جلوي سن و خودشون و نوع نژادشون را معرفي كردن. چندتا هم ماشينهاي كنترل از راه دور را با مقوا روش رو پوشونده بودن و تزئينش كرده بودن كه مثلاً بچه دايناسور هستن و لاي دست و پاي مادر پدرشون بازيگوشي ميكردن(البته يه عده ديگه از بچه ها در كنار سن نشسته بودن و مانورشون ميدادن). بعد همينطور كم كم با ماشين زمان بطرف حال رفتن. از انسانهاي غارنشين گرفته تا زمان "مريم مقدس", و در هر صحنه يك عده از بچه ها آن دوره زمان را بازي ميكردن و قبل از خداحافظي مسافران زمان, يك شعر كه با حالت آن دوره مناسبت داشت رو ميخواندن. قبل از اينكه برگردن به زمان حال, اول رفتن چندصد سال به جلوتر, زمان فيلم نامه "جنگ ستارگان". چندتا بچه از جمله پسر من مثلاً داشتن با شمشيرهائي كه ازش نور مياد با همديگه ميجنگيدن. آن دو تا مسافر از اين حالت خوششون نيامد و گفتن وقتي بر ميگرديم به زمان خودمان بايد ديگران را تشويق بكنيم تا از جنگ پرهيز بكنند و آينده را از جنگ بدور نگه داريم و يك آهنگ خيلي قشنگ و با معني آخر برنامشون خوندن, به اسم آينده مال ما بچه هاست!
تئاتر خيلي قشنگي بود. درس جغرافي و تاريخ و طبيعي و... توي يك سناريو گنجونده بودن و محال ميدونم بچه ها درساشون را در آينده يادشون بره.